top of page
  • Writer's pictureMichael Raymakers

REVIEW: SPIDER-MAN (PS4)


Ondergetekende is al vanaf klein nerdje fan van allerlei superhelden. Maar de held die voor altijd mijn hart gestolen heeft, vanaf de eerste comics die ik las als kind, was en zal altijd Spider-Man zijn. Peter Parker kwam niet van een andere planeet, of had een vermogen van zijn overleden ouders geërfd voor de nodige gadgets. Ook was hij geen half-god of had hij een skelet van het sterkste metaal. Nee, Pete was een doodnormale jongen die met alledaagse problemen te kampen had zoals huiswerk, meisjes en het zoeken van bijbaantjes. Dat hij gebeten werd door een radioactieve spin en daardoor superkrachten kreeg, maakte zijn leven alleen nog maar problematischer. Niet alleen hebben de talloze verhalen van Spidey mij door moeilijke periodes geholpen, ondertussen leerde ik ook nog eens wijze lessen terwijl ik zelf een tiener was op de middelbare school. Je kunt je dus voorstellen hoe hyped is was toen ik hoorde dat er een nieuwe Spider-Man game zou uitkomen die zich voornamelijk zou richten op het vertellen van een goed verhaal met onze webhead in de hoofdrol.

Allereerst is het belangrijk om te vertellen dat Insomniac Games er voor gekozen heeft om hun eigen versie van Peter Parker/Spider-Man te creëren, dus staat het verhaal en personages los van eerder verschenen comics of films. Uiteraard wordt er wel flink gegrepen uit de rijke historie van de verhalen en zul je bekende familie, vrienden en vijanden zien voorbij komen (Tante May, Harry Osborn en onder andere Otto Octavius). Met die wetenschap starte ik mijn Playstation en installeerde het spel.

Het verhaal begint met Peter Parker die al acht jaar criminaliteit een halt toe roept als good ol' Spidey. Hij heeft een prima baan bij zijn oude leraar Dr. Octavius, een ingewikkelde relatie met reporter Mary-Jane Watson en helpt zo nu en dan zijn tante als vrijwilliger in het plaatselijke tehuis voor daklozen. Als Spider-Man werkt hij nauw samen met politiecommandant Yuri Watanabe om alle criminelen (supervijanden of tasjesdieven) aan te pakken in New York. The City That Never Sleeps heeft er nog nooit zo geweldig uitgezien in een videogame! Vanaf het moment dat je je eerste webslinger sessies hebt, raak je uren verloren in deze stad vol details. Niet alleen zul je herkenbare gebouwen tegenkomen zoals bijvoorbeeld het Empire State Building. Ook nieuwe architectuur maakt zijn opwachting (denk aan Avengers Tower, het huis van Doctor Strange of de ambassade van Wakanda, het thuisland van Black Panther). Gelukkig maken die New Yorkse helden geen entree in de game en is de sarcastische Parker de enige superhero in town. En dan komen we meteen bij één van de absolute pluspunten van de game; slingeren van het ene naar het andere gebouw gaat zo feilloos, dat je je echt een superheld waant en het liefste niets anders meer wilt doen in de game.

Maar zodra ik aan de eerste missies van de storymode was begonnen, kon ik het spel maar moeilijk afsluiten en wilde ik niets anders dan naar het volgende hoofdstuk, terwijl ik ondertussen kleine sidequests deed (rugzakken verzamelen die Peter Parker her en der door de stad heeft verloren, met ieder een kijkje in zijn verleden, foto's maken van trekpleisters en zelfs zo nu en dan een duif vangen voor een vriend die duivenmelker is). En hoe verder je komt, hoe meer unieke pakken of vaardigheden je vrij speelt. Insomniac Games heeft goed gekeken naar filmische games als Last of Us en Uncharted, waar wordt gewerkt met acteurs en motion capture technologie, waardoor alle bewegingen, maar ook emoties, natuurgetrouw overkomen. Dit zorgde ervoor dat ik meerdere malen als fanboy met natte oogjes van blijdschap (of andere gevoelens) voor mijn tv-scherm zat.

Conclusie: dit is zonder twijfel de beste Spider-Man game tot op heden en misschien ook wel de beste superhelden-game ooit gemaakt. Voor de fans is het een feest van herkenning, maar ook de casual fan zal zich prima kunnen vermaken met deze briljant van een Playstation-titel. De makers hebben hun stinkende best gedaan en dat is te zien ook. Ik ga na het typen van deze laatste zin in ieder geval mezelf weer helemaal onderdompelen in de wereld van your friendly neighborhood Spider-Man!

bottom of page